Onder humor verstaan we datgene wat doorgaans de lachlust opwekt. De term humor is, evenals als het woord humeur, afgeleid van het Griekse woord voor vocht of sap (χυμός). De oude Grieken meenden namelijk dat de lichaamssappen het menselijk temperament of stemming regelden… Nu is het zo dat niet iedereen dezelfde humor heeft; niet iedereen lacht om dezelfde grap of het grappige in woord, daad of geschrift. Dat ervaren we elke dag.
Humor en hersenfuncties
Onderzoek naar de relatie humor en hersenfuncties suggereert dat vooral de mediaal prefrontale cortex actief is als mensen naar gesproken grappen luisteren. Dit deel van de hersenen is ook actief bij beloning, en is vermoedelijk vooral betrokken bij het verwerken van de affectieve component van humor. Daarnaast blijken ook de taalgebieden in de temporale kwab actief. Dit deel van de hersenen lijkt vooral verbonden te zijn met de cognitieve kant van humor: dat wil zeggen het begrijpen van de betekenis van taalkundige grappen.
Drijfveren
Inmiddels is er veel bekend over drijfveren van mensen. Clare W. Graves (1914 – 1986) deed onderzoek naar menselijke drijfveren. Deze zijn vertaald naar 7 kleuren die door het invullen van een scan gemeten worden door Energy Drives®. Je kunt ook zeggen dat mensen door een bepaalde ‘brilkleur’ naar de wereld kijken. De sterkte van de kleuring geef aan waar mensen energie van krijgen of energie op verliezen.
Taal en drijfveren
Elke drijfveer heeft een eigen taalpatroon. Zeker als mensen een vrij uitgesproken drijfverenprofiel hebben, gebruiken zij herkenbare woorden die horen bij hun primaire drijfveer. Ook geldt dat iedere drijfveer op een eigen wijze begrippen definieert. Zo heeft het begrip ‘klantgerichtheid’ voor de blauwe ordeningsdrijfveer een andere betekenis (klantgegevens goed vastleggen) dan de groene harmoniedrijfveer (zoveel mogelijk overleg).
Drijfveren en humor
Deze blog begint met de definitie van humor: dat wat doorgaans de lachlust opwekt. Als we bovenstaande weten, wat kunnen we dan zeggen over humor en drijfveren? Elke drijfveer heeft een eigen beeld van de werkelijkheid, waarschijnlijk dus ook van ‘wat doorgaans de lachlust opwekt’ of juist niet. We kunnen leeglopen op bepaalde drijfveren indien deze door de omgeving getriggerd worden. Stel dat je leeg loopt op dominant gedrag, dan zal de grap van een sterk dominante persoon bij jou anders binnenkomen dan van een persoon met een andere primaire drijfveer die niet in jouw irritatiezone zit.
Ook grappen die gecommuniceerd worden in een gele, abstracte taal, kunnen door andere drijfveren anders geïnterpreteerd worden en niet als humor ervaren worden. Zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen die veronderstellen dat er een relatie is tussen humor en drijfveren.
