Vraag jij jezelf ook wel eens af of Konijnen verschillende kleuren kunnen zien?Lees dan onderstaand verhaal. Heel herkenbaar:
Ooit leefden ergens zeven Konijnen. Naar men vermoedt vormden zij een gezin, maar zeker is het niet. Misschien waren zij wel een samenwerkingsverband van Konijnen; niemand weet het precies. Het aardige was in ieder geval dat zij allemaal een gekleurd brilletje droegen met een verschillende kleur. Daar waren zij mee geboren, tenminste dat wordt algemeen aangenomen; er is ook een wetenschappelijke beweging die stelt dat hun brilletjes juist ná de geboorte ontstaan zijn. Hoe dan ook, zij waren gebrild.
Er was een paarse, een rode, een blauwe, een oranje, een groene, een gele en een turkooise bril en die kleuren waren tegelijk de namen van de Konijnen. Zij wisten echter niet van elkaar dat hun brillen verschillend van kleur waren. Ze verkeerden allemaal in de veronderstellingdat ze dezelfde kleur hadden, dat was het aardige van de zaak. Hoewel, eigenlijk was er niets aardigs aan, want de problemen werden steeds groter. De ruzies waren niet van de lucht, als ze samen waren. Als Paarse ’s morgens vrolijk goedemorgen wenste en “wat een heerlijke paarse dag” zei, werd Geel boos en snauwde dat het een sombere dag was. Ze vlogen elkaar in de haren tot Blauw erbij kwam, die zei dat het een fijne blauwe dag was. “Nee”, zei Rood, “het is een rooie, akelige dag” en liep boos weg.
Soms ruzieden ze zo heftig, dat er gewonden vielen. Het werd zo erg, dat ze in een voortdurende staat van boosheid verkeerden en over werkelijk alles ruzieden.
Op een goede dag stelde een van hen voor om toch de Uil maar eens te raadplegen. “Hij kan dit soort dingen doorgronden”, legde hij uit. En hoewel er onmiddellijk discussie ontstond over de betekenis van ‘doorgronden’, gingen ze samen op weg naar de Uil.
De Uil luisterde rustig naar het zevental, dat al kibbelend het probleem op tafel legde. Toen ze zwegen kuchte de Uil in zijn verenbaard en stond op.
“Gaan jullie daar eens op een rij staan.” Hij wees naar de muur.
De Uil verdween en kwam na een paar minuten met een grote, witte bloempot terug, die hij midden in de kamer neerzette. De konijnen vroegen zich af wat dit te beduiden had.
De Uil wees naar Rood. “Jij daar, vertel eens wat je ziet.”
“Een rooie bloempot”, stelde Rood vast.
“Niet waar”, zei Blauw, “het is…”
“Stil”, zei de Uil streng. “Er wordt niet gepraat als ik geen toestemming geef.”
Iedereen mocht zeggen welke kleur de bloempot was. De Uil noteerde alles.
“Hoe weet je zeker dat het een gele is?”, vroeg hij aan Geel.
“Gewoon, het is gewoon zo”, vond Geel.
“En waarom, Blauw, denk jij dat het blauw is?”
“Nou ja zeg”, zei Blauw licht spottend, “dat ziet toch iedereen?”
Toen elk Konijn het zijne er van gezegd had, legde de Uil zijn pen neer.
“Goed, vrienden. Dan vraag ik jullie nu je bril te ruilen met die van een ander.”
Verbaasd staarden ze de Uil aan. “Onze bril ruilen?”
“Ja, jullie bril ruilen ja. Precies zoals ik het zeg.”
Ze deden wat ze nog nooit in hun leven hadden gedaan. Ze keken door de bril van de ander. De uitroepen waren niet van de lucht. Er gebeurde een klein wondertje, of nee, noem het maar een groot wonder. Dit veranderde hun leven. De pot zag er ineens anders uit. “Hij is niet meer Rood”, mompelde Rood verbaasd achter de bril van Blauw. En Geel begon te lachen, toen hij door de bril van Rood keek. Ineens begreep Rood wat Blauw zag. Turkoois geloofde z’n ogen niet toen hij door de bril van Paars keek. “Dat de wereld er zo fijn uit kan zien”, giechelde hij. En Paars werd verdrietig van de bril van Oranje. “Wat naargeestig”, mompelde ze. “En wat een sombere pot.”
De Uil kuchte weer en langzaam verstomde het geroezemoes.
“Kijk”, zei de Uil, “Zo eenvoudig kan het zijn. Pas als je door de bril van de ander hebt gekeken, zie je de wereld helderder. De wereld is niet hoe Rood ‘m ziet, of Groen, of Geel, of Turkoois. Of Paars. De wereld is hoe jullie ‘m samen zien.”
“Dus?”, vroegen Paars en Oranje precies tegelijk.
“Dus je mag gewoon je eigen bril houden, maar blijf ruilen met de anderen”, adviseerde de Uil. “Dan blijft je blik op deze wereld helder.”
Natuurlijk leefden de konijnen nog lang en gelukkig, dat hoort nu eenmaal bij een verhaal. Maar in dit geval was het echt zo omdat ze af en toe, en zeker als er moeilijke dingen te bespreken of te beslissen waren, hun brillen ruilden.
Kleuren en drijfveren
We gebruikten onlangs dit verhaal om een klant meer te vertellen over de verschillende kleuren en drijfveren. Iedereen heeft drijfveren (uitgebeeld in kleuren) en vanuit zijn eigen kleur kijkt hij of zij naar de wereld. Deze klant begreep het direct en ging door inzicht in drijfveren aan de slag met ontwikkeling van zijn team.
Ook inzicht in je drijfveren? Neem contact op!
